Als artiest zal ze misschien wel ijdel moeten zijn, denk ik.
De eerste keer dat ik haar vandaag zie, zit ze op een bankje in de lobby van het theater. Ze wordt gestyled, terwijl de interviewers klaar staan om op de stoel tegenover plaats te nemen.
Een gefakete glimlach op de mond, haar rechterhand waarmee ze een paar lange zwarte lokken ordent over haar lichaam. Dat blijft ze doen, valt me op.
Fotografen om haar heen. Camera’s.
Iets later mag ze haar opwachting maken in de zaal. Staat ze aan de zijkant van het podium te wachten, gaat ze geduldig op de foto met kinderen. En telkens weer gaat die hand door haar lokken.
‘Hoe bekend is ze’, vraag ik aan een meisje in de puberleeftijd.
Ze denkt even na.
‘Ze is bij ons denk ik net zo bekend als André Hazes hier …’
Ze wordt aangekondigd. Een zalmroze pak draagt ze, met pijpen die over haar schoenen vallen. Een bril die zo ongeveer de helft van haar gezicht bedekt. En in haar linkerhand een eveneens zalmroze handtas. Strak gestyled. Knap gestyled.
De interviewer stelt haar vragen, zij antwoordt. Wat ze vertelt? Geen idee. Alles gaat in het Pools.
Ik ben vandaag als dorpsjournalist op het Wierszowisko Festival in Wijchen, een poëziefestival voor Poolse kinderen die in Nederland wonen. Zo’n honderd kinderen dragen vandaag een gedicht voor. Met als speciale gast Justyna Steczkowska, die dit jaar Polen vertegenwoordigt op het Eurovisie Songfestival.
‘Ze is 53’, zegt Daniel, die me heeft uitgenodigd voor dit evenement.
Hij lacht als hij mijn grote ogen ziet.
‘Meen je dat’, vraag ik vol ongeloof.
De zangeres zet haar tasje op de grond, gaat op de rand van het podium zitten, vraagt alle kinderen om dichterbij te komen en draagt zelf vervolgens ook een paar miniverhaaltjes voor. Uit het hoofd, zoals alle kinderen dat vandaag zelf ook doen. Ze doet stemmetjes terwijl ze voorleest, ze lacht, ze heeft interactie met de kinderen, de zaal lacht om haar, eindelijk mag ze even zichzelf zijn, zo lijkt het.
Net als alle kinderen krijgt ook zij vervolgens een medaille.
Direct vervalt ze daarna weer in haar rol als beroemdheid. Want het eerste dat ze doet, is die zwarte lokken weer over het koord van de medaille draperen. Maar … één lok is eigenwijs en blijft achter het koord zitten. Het valt me op. Waarschijnlijk omdat ze eerder zo nadrukkelijk met haar haar in de weer was.
Er worden foto’s gemaakt. Groepsfoto’s. En ik was bijna naar voren gestapt om zelf die lok goed te leggen.
Ze zal ijdel zijn. Omdat het zo hoort, als artiest die er om wordt geroemd dat ze er nog zo jong uit ziet voor haar leeftijd.
Maar ze is, als niet-artiest, volgens mij vooral gewoon heel sympathiek. En … heeft een fantastische stem. Op YouTube wordt ze uit alle hoeken van Europa geprezen!
‘She is the teacher showing how it’s done’, is een van de veelzeggende reacties.
Vandaag, in Wijchen, is ze niet gekomen om te zingen, maar is ze er puur voor de poëzie. Ook dat pleit voor haar, vind ik. En als de kinderen het haar vragen, doet ze voor het podium, tussen alle kinderen in, de uithaal zoals ze die ook in haar lied Gaja doet.
Voor mij geen twijfel meer naar wie onze 12 punten moeten gaan …
Geef een reactie