Ik heb na mijn studie een aantal jaren voor verschillende bazen gewerkt, maar dat ging me niet goed af. Dat had deels met het werk zelf te maken, dat me niet helemaal lag, maar ook met de werkplek. Ik moet rust om me heen hebben. Het moet stil zijn. Zodat ik me helemaal en alleen op mijn werk kan concentreren. Zodat niets me ervan weerhoudt om in die flow te komen die ik nodig heb om eruit te halen wat er in zit.
Die rust kreeg ik nergens.
Nu wel. Nu heb ik een kantoor aan mezelf. Waar muziek klinkt, als ik luchtig werk kan doen, maar waar het stil is als het er stil moet zijn en ik in mezelf moet verzinken. Daarbij heb ik ook nog eens het geluk dat collega Dré wat dat betreft op mijn vrouw lijkt: die hoef ik maar even zachtjes bij zijn naam te noemen en hij stopt met snurken.
Vooral de avonden zijn vaak het vruchtbaarst.
In het rustgevende donker, met slechts het bureaulampje als actieve gezelschap. De kinderen op bed. Geen klanten die bellen.
Niemand die me stoort.
Dan zijn wij met zijn tweeën. Mijn pc en ik. Dan groeien we in een trance, waar niets of niemand ons uit kan trekken. Dan schieten de wildste ideeën door mijn hoofd en worden mijn vingers één met het toetsenbord. Dan praat ik. Zachtjes hardop. Spreek de woorden uit die voor me op het scherm verschijnen. Herhaal zinnen. Hardop ook weer. Nee, dit loopt niet. Terug. En weer opnieuw. Nieuwe woorden verschijnen er in beeld. Nu zit ik in die flow. Nu moet het direct top zijn. Knallen.
Dat gevoel had ik ook deze week.
Maar juist daarom ook verbaasde me de reactie die ik vrij snel daarna per mail van een klant kreeg. De klant die me had gevraagd om met een creatief conceptje te komen voor een campagne.
Ik had me erin vastgebeten. Wilde dat het super was. Nee, beter dan dat. Subliem. En dus had ik rust gecreëerd op kantoor. Geen radio. Geen social media die me afleidde. Geen kinderen. Niks en niemand die me stoorde.
En dan toch dat mailtje krijgen van die klant. Van slechts een paar regels. Maar met als eerste zin: ‘Om zoiets te verzinnen moet je toch echt wel lichtelijk gestoord zijn …’
