Zondag heb ik de Sint even aan zijn tabberd getrokken. Als ondernemers onder elkaar. Ik heb namelijk nog een partijtje boeken liggen waar ik graag van af wil en ik wist dat de goedheiligman over de inkopen gaat. Zeker nu het in Spanje economisch allemaal wat tegenzit en ook hij met zijn bedrijf op de centjes moet letten, laat hij dat liever niet over aan zijn Pieten. Voor je het weet sta je niet langer zwart, maar rood.
Misschien nog even ter verduidelijk: eerder dit jaar kwam mijn boek ‘Kleine dingen’ uit, in een oplage van 500 exemplaren. Dat is aardig wat voor een lokaal initiatief. Weet ik. Dat vond ik destijds ook, maar omdat ik het boek in eigen beheer uitgaf, was deze oplage zo ongeveer de minimale oplage.
Intussen ben ik er bijna vierhonderd kwijt. En ik moet zeggen: daar ben ik echt heel trots op. Ik heb het boek uitgegeven zonder veel pretenties. Vond het altijd ontzettend leuk als mensen reageerden op mijn schrijfsels in deze krant. En was stiekem benieuwd of iemand anders dan ons pa en ma het boek ook echt zouden gaan kopen.
Nou, dat bleek dus. Het boek verkocht. En nog gaver dan dat gegeven alleen waren de spontane en hartverwarmende reacties die ik kreeg op het uitgeven van het boek. Ook van mensen die me niet kenden, die het boek via via hadden gekregen en het toch met een lach op de mond hadden gelezen, zo lieten ze naderhand soms weten. Project geslaagd. Meer dan geslaagd.
Maar ja, ik zit wel nog met een paar doosjes boeken.
En toen zag ik zondag Sinterklaas. Verhip, dacht ik, die beste man komt overal in ons land. In elk huis. En hoeveel huizen staan er wel niet in Nederland? Zo’n zeventien miljoen inwoners. Zijn dat tien miljoen huizen? Dan hoeft ie maar in 0,001% van de huizen mijn boekje in de schoen te stoppen. Hoe weinig moeite is dat?
Ook de Sint zag mijn voorstel wel zitten. Want inderdaad, de kinderen hadden allemaal wel een verlanglijstje, maar hun ouders meestal niet. Kon hij zelf wat gaan bedenken. Alsof hij niet al genoeg aan zijn hoofd had. En dan die surprises. Ellende. Koop nog maar iets bijzonders voor weinig geld. En daar kwam ik ineens met een boek bij hem aanzetten vol luchtige, herkenbare verhalen waarin zijn doelgroep, het klein grut, de hoofdrol speelt.
Een buitenkansje, zag ik hem likkebaardend denken. Maar, zo hield hij me voor, honderd boeken. Dan moet je er wel een leuk prijsje maken.
Prima, dacht ik. En dus heb ik hem een messcherpe offerte gemaakt: een tientje per boek per schoorsteen; twee op een avond voor 17,50 euro. Het lijkt me dat hij die aanbieding niet laat liggen …
