Hij had me zien trimmen, zei de bakker vorige week met opvallend harde stem, terwijl hij de hendel naar beneden duwde om nog een brood te snijden.
Daarna viel hij heel even stil om een keer in zijn zaak rond te kijken.
Ja, het was druk in zijn broodwinkel, zag hij tevreden. En ja, hij had intussen de aandacht van de andere klanten, die hem verwachtingsvol aankeken, benieuwd naar de grap die inmiddels al in de lucht hing.
‘Is dat niet lastig’, vervolgde hij dan ook, ‘trimmen, met twee benen in het gips?’
Klanten lachen natuurlijk. Hahaha … Jeroen met zijn melkbenen. Leuk, hoor. Had hij me toch maar weer mooi tuk, zonder dat ik een weerwoord had.
Schiet maar op, maande ik hem gespeeld chagrijnig. Er staan er drie voor me aan de kassa. Er zijn supermarkten waar je dan als vierde wachtende je bestelling gratis krijgt …
Koekenbakker, dacht ik intussen. Sport maar eens een keer mee. Dan loop je er dat deegrolletje misschien nog een keer vanaf.
En natuurlijk, ik weet ook wel dat mijn benen nog niet gesneden bruin zijn. Maar het is begin april. Die staken van mij hebben een half jaar geen straaltje daglicht mogen zien. En ik durf trouwens te wedden dat hij zelf ook twee witte stokbroden in zijn broekspijpen heeft zitten. Want zoals ik niet schrijf op vrije dagen, zal hij op die dagen niet liggen te bakken.
Intussen sneed hij natuurlijk wel degelijk ook een gevoelig puntje aan. En met ‘puntje’ bedoel ik natuurlijk geen broodje. Want als ik over een paar maanden op de camping in mijn Speedo paradeer, dan zie ik eruit als een grote pot Duo Penotti. Twee kleuren in een broekie. ‘Bruin en wit, waar veel verschil in zit.’
Hoofd, nek en armen zijn straks keurig bruin, maar die benen, die zijn vroeger eens een keer per ongeluk spierwit afgebakken. Daar durft geen zon zich meer aan te branden. Valt geen eer aan te behalen. Wit met korstjes had ik als kleine Jeroen al, omdat ik met voetballen altijd mijn knieën kapot viel.
En die buik? Geen grammetje vet. Zes in een pak. Maar zo wit dat mijn billen blij zijn dat ze aan de achterkant zitten.
Een halfje bruin, halfje wit ben ik, om maar eens in bakkerstermen te blijven. En daar heb ik me bij neergelegd.
Wat ik me wel afvraag: zou de bakker nou wel van top tot teen een volkoren kleurtje hebben? Zou hij regelmatig onder de zonnebank gaan liggen? Ik zou er in ieder geval niet van opkijken. Ook wij leggen thuis onze oude mik in het tosti-ijzer …
