Zo hé. Deze week heb ik een ongelofelijk positieve vibe gevoeld. Niet normaal.
Even wat eraan voorafging.
Ik heb nu al bijna 18 jaar min of meer hetzelfde werk : schrijven. Fulltime. Van alles wat.
En dan komt – zal ook wel met de leeftijd te maken hebben – onherroepelijk dat moment: waarheen, waarvoor?
Ik kan tegen jou hier wel eerlijk zijn: ik heb me tijden suf gepiekerd over nieuwe richtingen die ik in wilde slaan, heb wilde plannen gesmeed, boegen zo drastisch om willen gooien dat de meest beruchte ik-vertrek-taferelen daar bij zouden verbleken.
Conclusie die ik uit al dat gepieker heb getrokken:
ik heb als tekstschrijver het mooiste werk dat er is.
Het enige wat ik moet veranderen is dat ik duidelijk, heel duidelijk, veel duidelijker moet uitdragen welk schrijfwerk ik nu echt het allertofste vind om te doen. Want heel eerlijk: van het redigeren van de 24 pagina’s tellende instructies hoe je je zwembad zou moeten onderhouden, daar ga ik niet van dansen.
Waar wel van?
Ik word blij van ondernemers die vol vuur hun verhaal tegen mij aanhangen en mij daarna met twijfels in de ogen aankijken: kun jij hier serieus goede soep van trekken?
Ja, dat kan ik!
(Zoals ik deze week al weer heb mogen doen voor een startende ondernemer uit Schijndel.)
Ik heb mijn juichmomentjes hier op kantoor als er klanten bellen die mij vragen om voor hun teksten buiten de lijntjes te kleuren.
(Zoals deze week al weer iemand belde voor een originele personeelsadvertentie.)
Kortom:
Ik tralalala de hele dag door als ook klanten klaar zijn met het geijkte bladiebla en gaan voor een persoonlijke en/of creatieve insteek!
In die hoek ligt mijn kracht als tekstschrijver. Daar ben ik op mijn sterkst. En daar ga ik me dus dit jaar op focussen.
Wordt vervolgd!
