Jeroen Vissers

dorpsjournalist, trouwambtenaar en schrijver die al meer dan 20 jaar op het punt staat om door te breken

  • De fascinerende wereld van de Nederlandse ui

    Ik heb een paar hectische weken achter de rug, waarbij ik het hele land heb doorkruist. Ik ben een paar dagen in de IJsselmeerpolder geweest, in Noord-Holland, in de Achterhoek en in de provincie Zeeland. Overal om interviews af te nemen. Voor het derde jaar op rij heb ik namelijk mee mogen werken aan de…

  • Even een frisse neus …

    Kijk, wij brengen veel tijd door op kantoor. Collega Dré en ik. Dat is het lot van de schrijver en zijn aangever. Hard werken. In een relatief kleine ruimte, afgeschermd van de buitenwereld. Dan is het zaak om te voorkomen dat je gaat navelstaren. Dat je te veel in je eigen wereldje gaat leven. En…

  • Je vindt me in de kleine lettertjes

    Als ik een mooi magazine of krachtige brochure in handen krijg, ga ik direct op zoek naar het colofon. Wie heeft dat moois ontworpen? Van wiens hand komen die teksten? Ben ik altijd benieuwd naar. Ik dacht altijd dat dit een stukje beroepsdeformatie zou zijn. Oprechte interesse gemengd met – als het werk echt gaaf…

  • Het postvakantiale syndroom …

    … hoe kom ik er vanaf? Opstarten? Pfoe. Het valt me zwaar. Het gemak en de vanzelfsprekendheid waarmee ik drie weken terug mijn toetsenbord er van langs gaf zijn verdwenen. De vingers zijn stroef. De duim bijvoorbeeld blijft telkens hangen op de spatiebalk. In Word verschijnen continu rode cirkeltjes in beeld. En het ergste: de…

  • Ik ben de meest betrouwbare tekstschrijver

    Ik ben een van de meest betrouwbare tekstschrijvers van Nederland. Dat is geen zwets. Niet uit de duim gezogen. Het is wetenschappelijk bewezen. En dus keihard waar. Het persbericht is de deur uit. De media zullen het ongetwijfeld oppikken. Binnenkort weet iedereen het. Amerikaans onderzoek heeft namelijk aangetoond dat mannen met een relatief breed gezicht…

  • Nog één jaar gek doen …

    … en ik ben perfect. Vandaag op de kop af ‘besta’ ik elf jaar. Dat wil zeggen: elf jaar geleden trok ik ’s morgens de stoute schoenen aan, reed naar de Kamer van Koophandel, schreef me in en was daarmee officieel ondernemer. De reden dat ik dat deed, kan ik me nog heel goed voor…