Geen focus voelt geweldig!

De laatste tijd was ik op zoek naar mijn focus. Wat wil ik eigenlijk worden als ik later groot ben?

Ik vroeg het me af.

En intussen werkte ik gestaag door.

Ik schreef webteksten. Voor kleine zelfstandigen en grote bedrijven. Installateurs, software ontwikkelaars, techneuten, ontwerpers, enz. Mensen met ambities, maar zonder de pen om die daadkrachtig op internet over te brengen.

Ik schreef columns. Iedere week. Nou ja, bijna iedere week. Korte verhalen, die een poging doen tot vermaak.

Deed veel interviews. Voor magazines en kranten. En sprak daartoe met ondernemers, wereldreizigers en mensen van de straat. Om hun verhaal te vertalen naar een artikel.

Ik gaf een krant uit, die iedere week verschijnt.

Ik zat aan tafel bij ondernemers om mee te denken over hun communicatie en pr, waar ik vervolgens zelf ook mee invulling aan gaf. Heb zelfs eigenhandig een brochure en een paar websites ontworpen en  gebouwd.

Ik had schik in wat ik deed. In al wat ik deed. En dat heb ik nog steeds. In al wat ik doe.

Maar intussen zocht ik in vrijwel elk vrij moment naar die focus. Omdat ik nu eenmaal aanleg tot dromen en prakkiseren heb. Omdat je nu eenmaal een focus moest hebben, vond ik. En omdat ik mensen een op een in een minuut tijd wilde uitleggen wat ik nu eigenlijk deed. Als jeroen.

Ik zocht focus. Maar kon hem niet vinden.

Om gek van te worden.

Deze week heb ik de knoop doorgehakt: geen focus voor mij. Ik schrijf. Verhalen, artikelen, columns, webteksten … de hele santenkraam aan teksten. Ik ‘doe’ communicatie. Ik ‘doe’ pr. Ik geef een krant uit. En ik ga werk maken van de ideeën die nog op de plank liggen.

Alles wat op mijn pad komt. Alles waar ik zin in heb.  En voor iedereen met wie het klikt.

Niet als zelfbenoemd expert. Zonder focus. Maar gewoon als jeroen.

Marketingtechnisch waarschijnlijk volledig onverantwoord … maar het voelt geweldig!