Webteksten voor een relatief grote ondernemer die een nieuw concept in de markt wil zetten. Een mailing voor een kleiner bedrijf dat zijn relaties een WK-pakket wilde overhandigen, zelf inzag dat het daarin niet de enige was – en dat is nog heel mild uitgedrukt – maar superblij was met het eindresultaat.
Een artikel voor een multinational en een bestaande klant van mij, dat belde of ik uiterlijk de dag erna een kant-en-klaar artikel aan kon leveren over hun business. Een nieuwsbericht voor een organisatie die nauw bij het WK Hockey is betrokken, dat momenteel in volle gang is in ons land.
Het is een greep uit de opdrachten van afgelopen week.
En zonder dat ik eigenlijk gradaties in opdrachten aan wil brengen, steekt er toch wel eentje bovenuit: het interview met Peter en Monique.
Tijdens een fietstocht door Cambodja stuitte het stel uit Erp op Prak Mao Molin: onderwijzer en held van beroep!
In plaats van een redelijk zorgeloos leventje als ambtenaar, koos hij er voor om vanuit een bouwwerk van houten palen en vlechtwerk van palmboombladeren dat de naam school niet mag dragen kansarme kinderen les te gaan geven. Kinderen die niet naar school kunnen omdat hun ouders dat niet kunnen betalen. Dat doet hij met slechts één doel: hen weer een beetje hoop geven op een toekomst.
Dan ben je een held. Klaar.
Zijn verhaal greep Peter en Monique dusdanig aan dat zij hem hebben geholpen een NGO op te richten, zodat hij fondsen kan werven voor zijn schooltje. Afgelopen maand was hij, op uitnodiging van Peter en Monique, vier weken in Nederland. Met niets, echt helemaal niets, stapte hij uit het vliegveld, waardoor hij door de douane dan ook direct apart werd genomen. Want met niets hier komen, dat is verdacht.
Maar Prak was zich van geen kwaad bewust.
De 48-jarige onderwijzer was nooit eerder zonder zijn vrouw van huis geweest. Sprak amper een woord Engels. En had simpelweg niets om mee te nemen. Helemaal niets. Zelfs geen kleren.
Tijdens zijn verblijf hier hebben Peter en Monique tal van projecten opgestart om aandacht voor ‘het schooltje van Prak’ te vragen. Ik schreef er een artikel over, sprak daarvoor ook een Prak in kleren van Peter (die hem drie maten te groot waren) en kreeg als dank dit kaartje van hem.
Dat zijn van die dingen die me heel blij maken dat ik in dit vak terecht ben gekomen …
