Schrijven wil ik. Nog meer schrijven. Alles wat los en vast zit. Artikelen, website teksten, nieuwsbrieven, mailings, enz. Schrijven, zonder rem. Uren maken, zoveel mogelijk.
De reden van deze plotse ambitie is heel simpel.
Het gaat hartstikke goed met me. Ik ben aan het plussen ten opzichte van vorig jaar. Flink aan het plussen. Dat geldt voor mijn werkzaamheden als journalist, tekstschrijver en copywriter, maar ook voor de krant die ik uitgeef.
Daarmee ga ik, als ik alle onheilstijdingen in de (vak)media mag geloven, tegen de stroom in. Maar die tegendraadsheid past me wel. Ik houd er niet van om mijn koers te laten bepalen, ik bepaal liever zelf waar ik ga en hoe hard ik ga. Dus dat ik juist nu zo goed ga, klopt misschien wel gewoon.
En toch mag het van mij de komende maanden nog wel harder gaan. Ik zit nog niet op full speed. Het kan nog harder. Dat voel ik.
Dus laat maar komen.
Gooi dat schrijfwerk maar bij me neer. Of dat nu grotere projecten zijn, kleine klussen of spoedklussen. Ik ga er mee aan de slag. Ik wil mijn grenzen opzoeken, verleggen en zien waar ik eindig als ik nog harder ga; als ik de gashendel nog verder indruk.
Dus … hoor ik van u?
