‘Ik geloof in een krant!’ Het is gisteren, donderdagochtend, en ik zit aan tafel met iemand die een krant wil starten, in zijn eigen dorp. Schrik niet: dit is geen pensionado, geen persoon die uit de midlifecrisis komt met een impulsieve actie (hij twijfelde nog even tussen een B&B in het Spaanse Hondón de las…

Ze kenden me nog! ‘En hoe lang is dat wel niet geleden’, vroeg ik. We sloegen aan het rekenen. Kon wel eens een jaar of zeventien geleden zijn dat ik voor het laatst wat teksten voor hen had geschreven. ‘Voor de site was dat’, zei hij. ‘Dat weet ik nog.’ Hij werkt er nog steeds….

Ik weet nou even niet wie ik moet geloven. ‘Het is geweldig wat je doet met die krant’, zegt hij. ‘En dan die verhalen van jou! Dat jij van zoiets kleins toch iets weet te maken … En dat elke week. Mag je echt trots op zijn!’ Vanmorgen kom ik terug van de Milieustraat. Even…

Als artiest zal ze misschien wel ijdel moeten zijn, denk ik. De eerste keer dat ik haar vandaag zie, zit ze op een bankje in de lobby van het theater. Ze wordt gestyled, terwijl de interviewers klaar staan om op de stoel tegenover plaats te nemen. Een gefakete glimlach op de mond, haar rechterhand waarmee…

En ik wist het al. Geleerd in het werk. Dat je keuzes moet maken. Omdat je anders niet alles goed kunt doen. Tot voor een tijdje terug deed ik copy, had ik de krant en was ik babs. En in alle drie wilde ik het goed doen. Dat kan niet. Dat is te veel. Tenminste,…

Ze fietsen een meter of vijftig voor me, naast elkaar, jas opengeritst, rugzak om de schouders, stampend tegen de straffe wind in. Het is half 2 in de middag. Drie jongens op de fiets. Op een of andere manier raakt het beeld me. Thuis heb ik nog een ansichtkaart. Dat gevoel. Nostalgisch. Herinneringen oproepend aan…