Jeroen Vissers

dorpsjournalist, trouwambtenaar en schrijver die al meer dan 20 jaar op het punt staat om door te breken

  • Passieverhaal van een kleine krantenmaker

    Passieverhaal van een kleine krantenmaker

    ‘Wij hebben een vast ritueel’, zegt hij. Op fluisterstem. Hij zit op zijn cajon, zo’n kist waar je op zit en tussen je benen door op trommelt. Het koor dat hij begeleidt, is even in overleg. En dus spreekt hij me aan. Over zijn ritueel. Ik ben er gisteravond om het verhaal van dat koor…

  • ‘Zonder verhaaltjes gebeurt er niets’

    ‘Zonder verhaaltjes gebeurt er niets’

    Dit weekend ben ik op een feestje. Daar spreekt iemand mij aan die uit de Amsterdamse mediawereld komt. Hij geeft meerdere titels uit, vertelt hij me, landelijk, voor een zakelijke doelgroep. Hij had gehoord dat ook ik een ‘man van de media’ ben. Hij was nieuwsgierig geworden. Dus, vraagt hij, wat doe je? En dus…

  • De openingstijden van een schrijver

    De openingstijden van een schrijver

    Ik heb er mijn openingstijden nog maar eens op nagekeken: op Google staat dat ik om half 9 begin. Dat valt niet tegen, toch? Want ik ben een schrijver. Een creatief. Dat ambacht roept bij veel mensen toch het beeld op van nachtbrakers. Die pas tot hun inzichten komen als de wereld tot rust komt,…

  • Je moet niet alles willen schrijven wat op je pad komt

    Je moet niet alles willen schrijven wat op je pad komt

    ‘Jeroen’, vroeg de potentieel nieuwe opdrachtgever me, ‘wat is de sterkste tekst die je het afgelopen half jaar hebt geschreven. Daar zat ik. Tegenover een commissie van drie. Te praten over de nieuwe website, waarbij ik als tekstschrijver op de proef werd gesteld. Dit zou om een grote opdracht gaan. Er stond wat op het…

  • Hoe ik eindelijk mijn vrijbriefje kreeg

    Hoe ik eindelijk mijn vrijbriefje kreeg

    Al jaren fladder ik door het werkzame deel van mijn leven heen. Ik geef een krant uit, schrijf columns en speeches, doe interviews en schrijf artikelen, produceer als ‘snelle reclamejongen’ gewoon ook knetterharde copy en mag me sinds vorig jaar trouwambtenaar noemen. En dan heb ik eigenlijk nog een hele trits ideeën op de plank…

  • Marie

    Het gaat niet zo goed met Marie. ‘Ik ben opgegeven’, vertelt ze me eind vorige week aan de telefoon, met een zachte, kwetsbare stem. ‘De dokters weten er ook geen raad meer mee …’ Ik schrik. Eind vorig jaar was ik nog bij haar op bezoek. Om haar te vragen of ze haar wensen voor…