Tien ben ik. Zie ik aan het jaartal waarop de foto is gemaakt. (En even voor de goede orde: dat is wel degelijk al een kleurenfoto hoor …) Het is zomer. Trots poseer ik in mijn korte broek bij de hut die ik zelf heb gebouwd in de tuin van mijn ouders. Nou ja, hut….

Concentratie. Diepe zucht. Waarna ik krachtig in mijn handen spuug en de bijl met een steel van minimaal een meter lang bij zijn kladden pak. Vastbesloten om die stapel stammen, stronken en dikke takken in recordtijd kachelklaar te maken. Ik haal aan. Voeten uit elkaar. Vlijmscherpe bijl in de nek. En … vlam. De bijl…

Jongste kon niet slapen. Ze had pijntjes en gedachten die haar wakker hielden en die haar telkens om mij deden roepen. “Papaaaa.” “Ja, meiske?” “Ik heb last van mijn voet.” “Dat is vervelend, meiske, ik zou willen dat ik die pijn weg kon nemen. Hier, kus erop, dan val je zo in slaap.” Niet dus.

‘Ik wens je een fijne vakantie. Al heb ik het idee dat het hele leven voor jou een grote vakantie is.’ Zo. Daar kon ik het mee doen. Met dat berichtje, dat maandagochtend in alle vroegte, zo tegen tien uur al, toen de werkdag in het plaatselijke schrijversland juist op het punt stond om te…