‘Wij hebben een vast ritueel’, zegt hij. Op fluisterstem. Hij zit op zijn cajon, zo’n kist waar je op zit en tussen je benen door op trommelt. Het koor dat hij begeleidt, is even in overleg. En dus spreekt hij me aan. Over zijn ritueel.
Ik ben er om het verhaal van dat koor op te tekenen: ze brengen binnenkort voor het eerst een uitvoering van The Passion.
Zelfs Tony van der Meulen, oud-hoofdredacteur van het Brabants Dagblad, twijfelt in zijn laatste column over de toekomst van de papieren krant. Welke woorden hij daar precies voor gebruikt, weet ik niet meer. Kan de column zo snel niet terugvinden.
Maar ik moet direct aan zijn verhaal terugdenken, nadat de cajonist (noem je dat zo?) me zijn ritueel heeft toevertrouwd.
Want de oplages van alle dagbladen boeren al jaren achteruit. Begrijpelijk. Mensen halen hun nieuws online. En dus moesten dagbladen mee in die trend, vonden ze. Want wij zijn van oudsher al de nieuwsbrengers. Dus wij horen ook de online wereld te domineren. Alle focus naar online daarom.
Lukt dat?
Ik weet het niet. Voor mijn gevoel worstelen dagbladen nog steeds met zichzelf. Nieuwkomers als De Correspondent, die geen papier als ‘ballast’ hebben, brengen veel sterkere verhalen dan de traditionele media, heb ik het idee …
Als ik naar mijn eigen regionale dagblad kijk, dan zie ik een enorme verschraling. De redactie is uitgehold, verplaatst, nog eens verplaatst en al haar glans verloren. Ze maakten ooit een regionaal dagblad, nu een landelijk dagblad met een karig regionaal sausje.
Het regionale dagblad verliest zijn identiteit, heeft geen eigen gezicht meer, geen ziel meer, ademt niet meer deze regio. Dat zie je. Dat voel je. De klik met de achterban verdwijnt … En of we online dan naar de regionale kranten gaan?
Mijn dochters volgen NOS op TikTok, het dagblad niet …
Zelfs Tony van der Meulen, de vleesgeworden papierpleiter, twijfelt nu, zo schrijft hij in zijn column.
En intussen … maak ik dus een papieren weekkrant. Online doen we amper iets met de krant. Je kunt niet én online goed zijn én op papier goed zijn, denk ik. Althans, wij kunnen dat niet. Daar zijn wij veel te klein voor. En dus: alle focus op papier.
‘Wij hebben een vast ritueel’, zegt hij, met een cajon tussen zijn benen. ‘We lezen elke week samen jouw column. Heerlijk! Serieus, daar genieten wij echt van.’
Of wij het met de krant volhouden?
De tijd zal het leren.
Maar zolang we nog reacties als deze krijgen, blijven wij met de Erpse Krant lekker ons eigen Passieverhaal ‘zingen’ … De krant voelt sowieso nog niet als een kruis -)
En wil je binnenkort nog naar een uitvoering van The Passion: in Boerdonk ben je welkom, op 13 april, om 14.00 uur, in de Heilige Servatiuskerk. De entree is gratis. Aanmelden kan via imagineboerdonk@gmail.com
