Ik wil het eens over Ad hebben.
Ad is Ad Bouw. Een leuke vent. Die in Uden al bijna twintig jaar een prachtige woonwinkel heeft onder de naam … Ad Bouw. Een zaak die goed loopt. En die twee jaar geleden zelfs besloot te verhuizen naar een groter pand. Op een markante plek. Vlakbij bij Ben.
Die verhuizing was tegelijk de aanleiding om eens kritisch naar de eigen communicatie te kijken. Ad zat bij een groot bureau. Maar het goede gevoel dat hij daar ooit had, was weg. Het spontane was er af. En dat ging ten koste van de creativiteit. En dus ook de resultaten.
Daarop klopte hij bij mij aan.
‘Luister eens, Ad’, zei ik. ‘Ik ben geen bureau. Ik ben jeroen.’
Dat bezwaar werd direct van tafel geveegd. Ik moest om te beginnen maar eens met een voorstel komen voor een advertentiecampagne.
Ik kwam met het voorstel voor een telkens wisselende advertentie. Eentje die bij voorkeur inhaakt op de actualiteit. Met vaste elementen daarin: één meubel, één tekst en één prominent terugkerende naam; die van Ad.
Deze week stond bijvoorbeeld deze advertentie in de krant. En volgende week – als de carnaval voorbij is – deze.
Het resultaat, nu we ruim een jaar verder zijn: nog steeds veel en nog steeds superleuke reacties, aldus Ad.
Intussen heb ik ook geholpen bij het opzetten van een nieuwe website (met credits voor het ontwerp voor Miranda van Rooij), heb ik zelf een brochure ontworpen en – heel leuk, vind ik zelf – kwam ik met dit spandoek voor op de tennisbaan waar Ad zelf tennist.
Wat ik daar allemaal mee wil zeggen?
Dat Ad een heel mooie zaak heeft in Uden waar je eigenlijk eens een keer binnen moet lopen. Dat zijn manier van campagne voeren effect heeft. Dat ik geen bureau ben …
… En voor de rest laat ik het helemaal aan jou over om daar conclusies aan te verbinden.
